η οποία απαιτεί μια σταθερή, στρατηγική παρέμβαση από πλευράς τους. Η προοδευτική ένταξη της Άπω Ανατολής σε μια ευρύτερη ευρασιατική δομή ασφαλείας θ’ αυξήσει με τον καιρό την προοπτική, τόσο οι ιστορικά γνωστές όσο και οι νέες απειλές κατά της ασφάλειας της Ανατολικής Ασίας να επιδέχονται αποτελεσματικές λύσεις.
Βέβαια αυτό το σενάριο προϋποθέτει ότι οι στρατηγικές των ΗΠΑ για τις περιοχές πέρα από τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό ωκεανό θα συνεχίσουν να διαμορφώνονται με βάση έναν νηφάλιο προσδιορισμό τόσο του ύφους όσο και της ουσίας της Παγκόσμιας Αμερικανικής Ηγεμονίας-Ηγεσίας.
Εάν τα πράγματα εξελιχθούν διαφορετικά, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τον κίνδυνο η Αμερική να βρεθεί αντιμέτωπη με μιαν απόρριψή της από ολόκληρη την ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΗΠΕΙΡΟ και κατ’ επέκταση με την απώλεια της στρατηγικής υπεροχής σε αυτήν.
Οι ΗΠΑ έχουν διαδραματίσει τόσο ουσιαστικό ρόλο στην Παγκόσμια πολιτική κατάσταση τα τελευταία Εβδομήντα χρόνια, ώστε σήμερα να είναι σχεδόν αδύνατο είτε για τους ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ είτε για τους ΑΣΙΑΤΕΣ να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε Διεθνή διευθέτηση, χωρίς να συμπεριλάβουν από πολιτικής απόψεως, κατά κάποιο τρόπο, και τους Αμερικανούς.
Για την Ευρώπη, αυτή η τηρείται ευλαβικά στους κόλπους του ΝΑΤΟ, και τα επόμενα χρόνια πιθανώς θα παγιωθεί μέσω των αλληλοεπικαλυπτόμενων ευθυνών του ΝΑΤΟ και των αργά αλλά σταθερά αυξανόμενων ικανοτήτων της Ε.Ένωσης.
Ενώ για την Άπω Ανατολή, οι δεσμοί των ΗΠΑ τόσο με την Ιαπωνία και την Νότια Κορέα, όσο και, ανεπίσημα με την Ταϊβάν, έχουν καταστήσει την ασφάλεια αυτών των κρατών και των Αμερικανών αλληλένδετες. Ακόμη και η ίδια η Κίνα, η οποία επί δεκαετίες επέκρινε την στρατιωτική παρουσία της Αμερικής στην ΑΣΙΑ, τα τελευταία χρόνια έχει αναγνωρίσει (όπως επισήμως έχει δηλώσει η Λαϊκη Δημοκρατία της Κίνας) ότι «οι επιδιώξεις της πολιτικής της Κίνας και των ΗΠΑ για την διατήρηση της ασιατικής σταθερότητας είναι σε γενικές γραμμές ταυτόσημες».
Ωστόσο αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να υπονομευτεί αν η ΕΥΡΩΠΗ και η ΑΣΙΑ σαρωνόταν από ένα λαϊκό Αντιαμερικανικό Κίνημα που θα αυτοπροσδιοριζόταν ως Πανευρωπαϊσμός στην Δύση και Πανασιατισμός στην Ανατολή.
Βέβαια αυτό το σενάριο προϋποθέτει ότι οι στρατηγικές των ΗΠΑ για τις περιοχές πέρα από τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό ωκεανό θα συνεχίσουν να διαμορφώνονται με βάση έναν νηφάλιο προσδιορισμό τόσο του ύφους όσο και της ουσίας της Παγκόσμιας Αμερικανικής Ηγεμονίας-Ηγεσίας.
Εάν τα πράγματα εξελιχθούν διαφορετικά, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τον κίνδυνο η Αμερική να βρεθεί αντιμέτωπη με μιαν απόρριψή της από ολόκληρη την ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΗΠΕΙΡΟ και κατ’ επέκταση με την απώλεια της στρατηγικής υπεροχής σε αυτήν.
Οι ΗΠΑ έχουν διαδραματίσει τόσο ουσιαστικό ρόλο στην Παγκόσμια πολιτική κατάσταση τα τελευταία Εβδομήντα χρόνια, ώστε σήμερα να είναι σχεδόν αδύνατο είτε για τους ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ είτε για τους ΑΣΙΑΤΕΣ να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε Διεθνή διευθέτηση, χωρίς να συμπεριλάβουν από πολιτικής απόψεως, κατά κάποιο τρόπο, και τους Αμερικανούς.
Για την Ευρώπη, αυτή η τηρείται ευλαβικά στους κόλπους του ΝΑΤΟ, και τα επόμενα χρόνια πιθανώς θα παγιωθεί μέσω των αλληλοεπικαλυπτόμενων ευθυνών του ΝΑΤΟ και των αργά αλλά σταθερά αυξανόμενων ικανοτήτων της Ε.Ένωσης.
Ενώ για την Άπω Ανατολή, οι δεσμοί των ΗΠΑ τόσο με την Ιαπωνία και την Νότια Κορέα, όσο και, ανεπίσημα με την Ταϊβάν, έχουν καταστήσει την ασφάλεια αυτών των κρατών και των Αμερικανών αλληλένδετες. Ακόμη και η ίδια η Κίνα, η οποία επί δεκαετίες επέκρινε την στρατιωτική παρουσία της Αμερικής στην ΑΣΙΑ, τα τελευταία χρόνια έχει αναγνωρίσει (όπως επισήμως έχει δηλώσει η Λαϊκη Δημοκρατία της Κίνας) ότι «οι επιδιώξεις της πολιτικής της Κίνας και των ΗΠΑ για την διατήρηση της ασιατικής σταθερότητας είναι σε γενικές γραμμές ταυτόσημες».
Ωστόσο αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να υπονομευτεί αν η ΕΥΡΩΠΗ και η ΑΣΙΑ σαρωνόταν από ένα λαϊκό Αντιαμερικανικό Κίνημα που θα αυτοπροσδιοριζόταν ως Πανευρωπαϊσμός στην Δύση και Πανασιατισμός στην Ανατολή.
Και οι δυό αυτές μορφές του εν λόγω ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ έχουν τους προάγγελούς τους, παρόλο που καμμιά δεν έχει μέχρι στιγμής πετύχει να Ευαισθητοποιήσει την καρδιά και το μυαλό των περισσοτέρων Ευρωπαίων και Ασιατών!...
Στην μεν ΕΥΡΩΠΗ, ένα πανευρωπαϊκό ΚΙΝΗΜΑ εμφανίστηκε μετά από τις καταστροφές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά απέτυχε να ξεπεράσει τις εθνικιστικές Ιδιαιτερότητες των Ευρωπαϊκών Λαών.
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Χίτλερ προσπάθησε επίσης, ειδικά κατά τη διάρκεια της επίθεσης του αναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, να εξασφαλίσει την αφοσίωση των προσκείμενων στους φασίστες Γάλλων, Βέλγων, Ολλανδών και Νορβηγών, στο όνομα της υπεράσπισης μιας κοινής «Ευρώπης» ενεντίων των μπολσεβίκων. Αλλά και πάλι η προσπάθεια αυτή είχε μικρή επιτυχία.
Ενώ στην Άπω Ανατολή, οι Ιάπωνες μιλιταριστές προώθησαν τη «Μεγάλη σφαίρα ευημερίας της Ανατολικής Ασίας» εκμεταλλευόμενοι την ιδέα του Παν-Ασιατισμού, για να προσελκύσουν τα αντι-αποικιοκρατικά συναισθήματα των Κινέζων, των Ταϊλανδών, των κατοίκων της Ιάβας, των Βιρμανών και των Ινδών. Η ιδέα τους απέτυχε, παρόλο που συνέβαλε έστω και περιθωριακά στην όξυνση των αντι-αποικιοκρατικών παθών.
Κανείς δεν μπορεί να απορρίψει εντελώς την πιθανότητα-όσο απομακρυσμένη και αν φαίνεται αυτή- στο μέλλον να δημιουργηθεί μια ΑΝΤΙ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ αντίδραση, η οποία θα καλυφθεί πίσω από έναν ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ και ΑΣΙΑΤΙΚΟ μανδύα. Αυτό μπορεί να συμβεί, αν ο Πανευρωπαϊσμός και ο Πανασιτισμός καταστούν ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ γύρω από τις οποίες θα συσπειρωθούν όλοι όσοι θεωρούν την ΑΜΕΡΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ.
Τότε ο ΑΝΤΙΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΣ θα προσδιοριστεί σκόπιμα με τοπικά εθνικιστικούς όρους, και η προσπάθεια να μειωθεί, ακόμη και εξαλειφθεί η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ παρουσία από το ΔΥΤΙΚΟ και το ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ άκρο της ΕΥΡΑΣΙΑΣ!...θα αποτελέσει την κοινή βάση!.....
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Στην μεν ΕΥΡΩΠΗ, ένα πανευρωπαϊκό ΚΙΝΗΜΑ εμφανίστηκε μετά από τις καταστροφές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά απέτυχε να ξεπεράσει τις εθνικιστικές Ιδιαιτερότητες των Ευρωπαϊκών Λαών.
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Χίτλερ προσπάθησε επίσης, ειδικά κατά τη διάρκεια της επίθεσης του αναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, να εξασφαλίσει την αφοσίωση των προσκείμενων στους φασίστες Γάλλων, Βέλγων, Ολλανδών και Νορβηγών, στο όνομα της υπεράσπισης μιας κοινής «Ευρώπης» ενεντίων των μπολσεβίκων. Αλλά και πάλι η προσπάθεια αυτή είχε μικρή επιτυχία.
Ενώ στην Άπω Ανατολή, οι Ιάπωνες μιλιταριστές προώθησαν τη «Μεγάλη σφαίρα ευημερίας της Ανατολικής Ασίας» εκμεταλλευόμενοι την ιδέα του Παν-Ασιατισμού, για να προσελκύσουν τα αντι-αποικιοκρατικά συναισθήματα των Κινέζων, των Ταϊλανδών, των κατοίκων της Ιάβας, των Βιρμανών και των Ινδών. Η ιδέα τους απέτυχε, παρόλο που συνέβαλε έστω και περιθωριακά στην όξυνση των αντι-αποικιοκρατικών παθών.
Κανείς δεν μπορεί να απορρίψει εντελώς την πιθανότητα-όσο απομακρυσμένη και αν φαίνεται αυτή- στο μέλλον να δημιουργηθεί μια ΑΝΤΙ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ αντίδραση, η οποία θα καλυφθεί πίσω από έναν ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ και ΑΣΙΑΤΙΚΟ μανδύα. Αυτό μπορεί να συμβεί, αν ο Πανευρωπαϊσμός και ο Πανασιτισμός καταστούν ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ γύρω από τις οποίες θα συσπειρωθούν όλοι όσοι θεωρούν την ΑΜΕΡΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ.
Τότε ο ΑΝΤΙΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΣ θα προσδιοριστεί σκόπιμα με τοπικά εθνικιστικούς όρους, και η προσπάθεια να μειωθεί, ακόμη και εξαλειφθεί η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ παρουσία από το ΔΥΤΙΚΟ και το ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ άκρο της ΕΥΡΑΣΙΑΣ!...θα αποτελέσει την κοινή βάση!.....
http://dia-kosmos.blogspot.gr/